Stokholm sindromu - əsirin, onu girov götürən şəxsə qarşı simpatiyasının yaranması, ona haqq verməsi ilə özünü göstərən psixi vəziyyətdir. İlk dəfə psixiatr Nuls Benjerat tərəfindən 1973-cü ildə İsveçin paytaxtı Stokholmda, bankda baş vermiş soyğun  hadisəsindən sonra elmə gətirilib. Sindrom, bank soyğunçusu tərəfindən girov götürülən bir qadının 6-ci günün sonunda, soyğunçuya qarşı duyğusal olaraq bağlanması və soyğunçunu müdafiə edib onu həbsdən çıxana qədər gözləməsi ilə ortaya çıxmışdı. Hətta qadın həmin şəxsə görə öz nişanlısından da ayrılmışdı... Stokholm sindromu aşağıdakı hallarda baş verə bilər: Siyasi xarakterli terror aktları (girov götürmə); Hərbi əməliyyatlar (məsələn, əsir götürülmə); Düşərgə və həbsxanalarda azadlıqdan məhrumetmə; Məhkəmə prosedurlarının həyata keçirilməsi; Siyasi qrupların və dini sektaların daxilində şəxsiyyətlərarası avtoritar münasibətlərin inkişaf etməsi; Milli adətlərin həyata keçirilməsi (məsələn, qız qaçırma); İnsanların qul kimi işlədilmə, şantaj və ya pul alınması üçün oğurlanması; Ailədaxili, məişət və ya seksual zorakılıq zamanı. Tədqiqatçılar güman edirlər ki, Stokholm sindromu əslində psixoloji paradoks, pozuntu və ya sindrom deyildir və əslində insanın psixikasına travma yetirən hadisəyə normal reaksiyasıdır. Stokholm sindromu ruhi xəstəliklərin təsnifatının beynəlxalq sistemlərinin heç birinə daxil edilməyib. Müəllif: Leyla Zaman Psixoloq.az